پرش به محتوا

ویدئو سی‌دی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ویدئو سی‌دی
گونه رسانهلوح نوری
کدگذاریMPEG-1 video + audio
گنجایشUp to 800 مگابایت/80 minutes of Video
سازوکار خواندن780 nm wavelength semiconductor laser
استانداردWhite Book
توسعه‌یافته توسطفیلیپس، سونی، پاناسونیک، جی‌وی‌سی
کاربردaudio and video storage
توسعه‌یافته بهSVCD
انتشار۱۹۹۳

ویدئو سی‌دی (انگلیسی: Video CD) (به اختصار: VCD) یک فرمت رسانه خانگی و اولین فرمت برای توزیع فیلم‌ها بر روی دیسک نوری استاندارد (۱۲۰ میلی-متر یا ۴.۷ اینچ) است. این فرمت به طور گسترده در جنوب شرق آسیا و خاورمیانه رایج بود و جایگزین فرمت‌های VHS و بتامکس شد تا اینکه در اواخر دهه ۲۰۰۰ و اوایل دهه ۲۰۱۰، فرمت DVD ویدئو جایگزین آن شد.

VCD یک فرمت دیجیتال برای ذخیره‌سازی ویدیو روی یک لوح فشرده است که در اکثر دستگاه‌های پخش‌کننده دی وی دی و بعضی از کنسول‌های بازی ویدئویی قابل پخش است. با این حال، آن‌ها در برخی دستگاه‌های پخش‌کننده دیسک بلو-ری و پلی‌استیشن ۴ و پلی‌استیشن ۳ به دلیل عدم پشتیبانی از سازگاری عقب‌رو برای فرمت ویدئوی قدیمی MPEG 1 که در VCDها استفاده می‌شود، قابل پخش نیستند.

استاندارد ویدئو سی‌دی در سال ۱۹۹۳ توسط سونی، فیلیپس، پاناسونیک، و جی‌وی‌سی ایجاد شد که تحت عنوان «استاندارد کتاب سفید» به آن ارجاع داده می‌شود.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]